เรื่องผีสั้นๆ “ผีถ้วยแก้ว”
ในคืนปิดเทอมใหญ่ที่เปล่าเปลี่ยวเกาะกุมหัวใจของฉันเอาไว้ด้วยความเหงา รูมเมทและเพื่อนๆ ล้วนแต่กลับบ้าน ปล่อยให้ฉันอ้างว้างอยู่เพียงลำพังเพราะติดปัญหาเรื่องเอกสารในกลางเรียน ยิ่งดึกมากเท่าไหร่หอพักที่แทบร้างผู้คนก็ยิ่งชวนให้วังเวงมากเท่านั้น นานๆครั้งถึงจะได้ยินเสียงใครสักคนเดินกลับห้องก้องไปตามระเบียงและเสียงเปิด-ปิดประตูให้ใจชื้นว่าฉันไม่ได้อยู่ในหอพักเพียงลำพัง
อาจด้วยความเหงาทำให้ฉันทำอะไรเพี้ยนๆ อย่างการกางกระดานผีถ้วยแก้ว แล้วเริ่มทำพิธีเรียกวิญญาณเพียงลำพัง ตอนนั้นฉันไม่ได้กลัวอะไรเพราะรู้สึกเพียงแค่อยากหาอะไรตื่นเต้นทำแก้เบื่อเท่านั้น แต่หลังจากที่ทำพิธีกรรมเสร็จ และเริ่มถามคำถามแรก อยู่ๆก็มีลมพัดเข้ามาในห้องที่ปิดสนิททำให้เทียบที่ปักเอาไว้ข้างกระดานดับลง ในตอนนั้นเองที่ความกลัวได้เข้ามาขับไล่ความเบื่อหน่ายไปจนหมด ฉันหันมองซ้ายขวาด้วยความหวาดระแวงและรีบทำตามขั้นตอนเชิญผีถ้วยแก้วออกทันที ก่อนที่จะรีบเก็บกระดาษก่อนที่จะกระโจนเข้าไปซุกตัวแอบอยู่ใต้ผ้าห่มเหมือนกับเด็กๆ หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดูเหมือนจะปกติ จนกระทั่งฉันเผลอหลับไปด้วยความโล่งใจ
รุ่งเช้ามาเยือนเหมือนกับทุกวัน แต่ดูเหมือนวันนี้ฉันจะหลับเพลินไปหน่อยจนเวลาล่วงไปสาย แสงแดดที่ลอดผ่านรอยแยกของผ้าม่านแยงตาจนเริ่มแสบร้อนปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาจากนิทรา หลังจากที่งัวเงียฟาดงวงฟาดงาอยู่บนที่นอนพักใหญ่ ฉันก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงพร้อมกับเงยหน้าและเหยียดตัวเพื่อขับไล่ความเกียจคร้านของตัวเองเหมือนกับทุกวัน
แต่ในตอนที่เงยหน้าขึ้นนั่นเอง สิ่งที่เห็นบนฝ้าเพดานทำให้ฉันถึงกับขนลุกซู่!
มีคำตอบของคำถามที่ฉันถามผีถ้วยแก้วไปเมื่อคืน เขียนด้วยเลือดแดงฉานอยู่เต็มไปหมด!!!
ฉันเกือบหวีดร้องออกมาสุดเสียง แต่ต้องรีบเอามือทั้งสองข้างปิดปากตัวเองเอาไว้ไม่ให้ร้องออกมา เพราะเหมือนกำลังได้ยินเสียงของเลือดสดๆ กำลังหยดลงมากระทบพื้นดังมาจากเงามมืดของอีกมุมห้อง
และ...ดูเหมือนเสียงนั้นจะค่อยๆ ดังถี่และชัดเจนมากขึ้น เหมือนกับมันกำลังเข้ามาใกล้...!?