เรื่องผีสั้นๆ “อาหารค่ำ”

เย็นวันหนึ่ง...

ฉันทำกับข้าวเพลินๆอยู่เพียงลำพังในห้องครัว พอตักอาหารใส่จานแล้วหันกลับมาก็ต้องตกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นสามียืนนิ่งตัวเปียกอยู่ที่ประตูห้องครัว ไม่รู้ว่าเขามายืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมยังมาแบบไม่สุ่มไม่ให้เสียงอีกด้วย แต่พอมองออกไปนอกหน้าต่างห้องครัวเห็นสายฝนที่โปรยปรายลงมา ฉันก็พอจะหาคำตอบให้ตัวเองได้ว่าอาจเป็นเพราะเสียงฝนข้างนอกที่กลบเสียงของเขา

เขายืนนิ่งมองฉันอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเดินไปนั่งบนโต๊ะทานข้าวในครัว ส่วนฉันเองก็ไม่ได้ถามอะไรมาก เพราะบางครั้งเวลาเขาเครียดกับงานก็มักจะนิ่งเงียบไม่พูดอะไรพักใหญ่ ฉันเลยตักกับข้าวและกับข้าวร้อนๆ ไปวางให้เขาบนโต๊ะ ก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำดื่มเย็นๆมาให้เขาดื่มให้ชื่นใจคลายอารมณ์เสียให้น้อยลง

ขณะที่กำลังเลือกว่าจะหยิบน้ำดื่มขวดไหนดี เสียงโทรศัพท์มือถือของฉันที่วางเอาไว้บนด้านข้างของตู้เย็นก็ดังขึ้น เลขหมายที่ปรากฏบนหน้าจอเป็นเบอร์ใหม่ที่ฉันไม่ได้เมมเอาไว้

“สวัสดีค่ะ!?” ฉันรับโทรศัพท์ด้วยความสงสัย

“สวัสดีครับ ใช่คุณชุติมาหรือเปล่าครับ!?” ปลายสาย พูดอย่างรวดเร็ว แต่สุภาพ

“ใช่ค่ะ ไม่ทราบมีธุระอะไรคะ!?” ฉันสงสัยว่าทำไมเขาเรียกชื่อเต็มอย่างเป็นทางการ

“ผมเป็นตำรวจจราจรครับ อยากขอให้คุณช่วยรีบมาที่โรงพยาบาลด้วยครับ” สิ่งที่เขาพูด ทำให้ฉันรู้สึกตกใจ ถ้าตำรวจโทรมาหามักจะเป็นเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นค่ะ!?” ฉันรีบถาม ด้วยความร้อนใจ

“เกี่ยวกับสามีของคุณครับ”

คำตอบของตำรวจที่ปลายสายทำให้ฉันชะงัก แล้วแอบหันกลับไปมองสามี เขากำลังนั่งทานข้าวอยู่ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเดิม

“เขาไปทำอะไรไม่ดีเข้าหรือเปล่าคะ!?” ฉันเริ่มกังวล กลัวว่าเขาจะไปขับรถชนใครเข้าแล้วหนีกลับบ้านมาหรือเปล่าเลยเบาเสียงสนทนาลงจนแทบเป็นกระซิบ เพื่อไม่ให้สามีได้ยิน

ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง... ก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ และชัดเจนว่า

“สามีของคุณประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตแล้วครับ ตอนนี้ศพอยู่ที่โรงพยาบาล ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ...”

คำตอบของเขาทำให้ฉันยืนตัวแข็งอยู่ครู่ใหญ่!

เมื่อตั้งสติได้ ฉัน ค่อยๆหันกลับไปมองสามีที่นั่งอยู่ด้านหลัง

เขายังคงทานข้าวอยู่ และกำลังเริ่มยิ้มให้ฉัน...!!!