เรื่องผีสั้นๆ “ฉันอยู่ในบ้าน”

 

            ตอนเป็นเด็ก ฉันไปงานรวมญาติที่ต่างจังหวัด...

            ตอนกลางคืนขณะที่พวกผู้ใหญ่สังสรรค์กัน ฉันกับเพื่อนและบรรดาลูกพี่ลูกน้องเลยเล่นซ่อนหากันในบ้านฆ่าเวลา เกมเริ่มขึ้นโดยที่ฉันเป็นคนหาและฉันหาเก่งมากจนสามารถจับตัวเพื่อนทั้งหมดได้เหลือเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น

            ฉันเดินตามหาเขาไปจนทั่วบ้านแต่ไม่พบเลยคิดว่าเขาน่าจะแอบไปซ่อนนอกบ้าน ฉันเลยเดินออกไปข้างนอกที่รายล้อมไปด้วยป่าที่มืดมิดพลางมองหาตามพุ่มไม้ไปทั่ว

            ตอนนั้นเองที่ฉันได้ยินเสียงเหมือนกับเสียงของเพื่อนคนนั้นร้องเรียกจากมุมมืดที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 20 เมตร มันมืดมิดสนิทและเสียงนั้นยังคงเรียกชื่อฉันอยู่

            ฉันตะโกนบอกเขาว่าไม่! ฉันจะไม่เข้าไปหาเขาที่นั่นอย่างเด็ดขาด และเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายต้องออกมาหาฉันที่นี่ หลังจากที่ถูกว่าด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดเสียงนั้นก็เงียบหายไป

            หลังจากนั้นฉันก็เดินกลับมาในบ้านเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่เพื่อนๆรวมตัวกันอยู่ ปรากฎว่าเพื่อนคนนั้นนั่งกินดื่มน้ำอัดลมอยู่กับเพื่อนๆ

            ฉันสงสัยมากกับสิ่งที่เห็นเลยถามว่าเขาเข้ามาตอนไหน ทำไมฉันไม่เห็นในเมื่อฉันยืนอยู่ประตูหน้าบ้าน!?

            เขามองฉันพลางทำสีหน้าสงสัยก่อนที่จะตอบว่า เขาซ่อนอยู่ในบ้านตลอดไม่ได้ออกไปข้างนอก!

          แล้ว.. เสียงเรียกจากความมืดมิดที่ดูเหมือนเสียงของเขา เป็นใครกัน!!?