อลัน (Alan) มนุษย์วิหคผู้เอื้อเฟื้อ อมนุษย์ในตำนานของชาวฟิลิปปินส์

            อลัน (Alan) เดิมที่เป็นเรื่องเล่าขานในรูปแบบนิทานของชนเผ่า Tinguian ที่อาศัยอยู่ในประเทศฟิลิปปินส์ พวกมันมีปีกและบินได้ แขนยาว มีนิ้วมือ นิ้วเท้าชี้ไปด้านหลัง หนังของมันแข็งเหมือนกับของควาย ขนาดร่างกายสูงใหญ่พอกับมนุษย์ นิสัยซุกซน ชอบแกล้งมนุษย์ ยามเมื่อพักผ่อนพวกมันจะห้อยหัวตัวเองลงมากต้นไม้เหมือนกับค้างคาว

             แม้รูปลักษณ์ของพวกมันจะดูไม่ค่อยสมประกอบนัก แต่ก็เป็นที่รู้กันดีว่าอลันเป็นเหมือนกับผู้พิทักษ์ที่คอยช่วยเหลือให้ที่พักพิงกับเด็กที่ถูกทอดทิ้งเอาไว้ในป่า ที่เต็มไปด้วยภูมิประเทศอันโหดร้าย...

 

ที่อยู่อาศัยของอลัน

            เชื่อกันว่าเหล่าอลัน อาศัยอยู่ในป่าฝนหนาทึบของหมู่เกาะฟิลิปปินส์

 

ตำนานที่น่าสนใจของอลัน

            เรื่องราวที่น่าสนใจของอลันนั้นมีอยู่หลายบท แต่ที่น่าสนใจนั้น มีดังต่อไปนี้

 

ตำนานของอลันกับนายพราน

            ครั้งหนึ่งมีชายสองคนออกไปล่าหมูป่าบนภูเขา หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็สามารถสังหารหมูป่าตัวหนึ่งได้ด้วยหอก แต่พวกเขาไม่มีไฟที่จะเผาหมูป่า ชายคนหนึ่งจึงได้ปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อมองหาไฟที่อยู่ใกล้ที่สุด เขาพบว่ามีควันลอยอยู่ในอากาศเลยพากันเดินตามควันไป

            เมื่อเดินไปถึงแหล่งกำเนิดควัน พวกเขาพึ่งตระหนักว่าตัวเองได้หลงเข้าไปในบ้านของอลัน อย่างไรก็ตาม โชคยังดีที่ดูเหมือนว่าอลันกับลูกน้อยพากันหลับสนิท เขาเลยพยายามเดินด้วยปลายเท้าให้เงียบที่สุด ถึงอย่างนั้น อลันก็พลันตื่นขึ้นมาและร้องถามว่า

            “เจ้าต้องการอะไร!?”

            “ฉันอยากได้ไฟ” เขาตอบ

            อลันมอบไฟและตะกร้าให้กับนายพราน และเดินทางไปยังจุดหมูป่าเสียชีวิต จากนั้นอลันก็ใช้เล็บยาวอันแหลมคมเฉือนเนื้อของหมูป่า และตัดส่วนตับส่งให้กับนายพราน เพื่อให้เขาช่วยนำไปให้ลูกน้อยของอลันที่นอนรออยู่ที่บ้านกินเป็นอาหาร

            ในระหว่างการเดินทางกลับไปยังบ้านของอลัน นายพรานเกิดหิวเลยกินตับที่ได้รับมาจนหมด เมื่อถึงบ้านของอลัน เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี หลังจากมองไปรอบบ้านและเห็นหม้อต้มขนาดใหญ่ตั้งอยู่บนกองไฟโดยมีน้ำกำลังเดือด เขาจึงจับลูกของอลันโยนลงหม้อแล้วเนียนเดินกลับไปหาอลัน เมื่ออลันถามว่าเด็กน้อยชอบไหม นายพรานก็ตอบรับอย่างเสียไม่ได้

            เมื่อเก็บเนื้อส่วนใหญ่ใส่ตะกร้าเสร็จ อลันก็พาทั้งสองเดินกลับไปที่บ้าน จังหวะนั้นเอง นายพรานที่ก่อเรื่องก็เล่าให้เพื่อนฟังว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไป ทั้งสองจึงได้พากันวิ่งหนีไปซ่อนตัวด้วยความหวาดกลัว เมื่ออลันกลับถึงบ้านก็พบว่าลูกเสียชีวิตอย่างน่าอนาถ ทำให้โกรธมากออกตามหาพรานทั้งสองทันที

            นายพรานพากันปีนขึ้นไปแอบอยู่บนยอดของต้นไม้สูงใกล้กับถ้ำ เมื่ออลันมองลงไปในน้ำก็เห็นเงาสะท้อนของยอดไม้ อลันพยายามปีนขึ้นไปบนต้นไม้ แต่ในขณะที่กำลังเกาะเกี่ยวเถาวัลย์ นายพรานก็ตัดมันทิ้งจนทำให้อลันตกลงไปกระแทกพื้นจนเสียชีวิต

            หลังจากที่มั่นใจว่าตัวเองปลอดภัย พวกเขาก็ลงจากต้นไม้แล้วกลับไปที่บ้านของอลันอีกครั้ง ที่นั่นพวกเขาได้พบไหที่เต็มไปด้วยลูกปัดและทองคำ พวกเขาจึงนำพวกมันกลับบ้านไปด้วย...

 

ตำนานของอลันกับชายหนุ่ม

            ครั้งหนึ่งชายหนุ่มชาวเผ่า Tinguian เดินอยู่ในป่า เมื่อได้ยินเสียงแปลกๆ จากต้นไม้ใกล้ๆ เขาจึงได้เงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนที่จะตกใจเมื่อพบว่าที่จริงแล้วต้นไม้นั้นเป็นบ้านของอลัน แถมเจ้าของบ้านเองก็กำลังห้อยหัวพักผ่อนอยู่บนต้นไม้เหมือนกับค้างคาวอีกด้วย

            เขาพยายามจะวิ่งหนี ก่อนที่จะอลันที่กำลังหลับอยู่จะลืมตาขึ้นมา แต่.. น่าเศร้าที่เขาออกตัวได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องล้มลงหน้าทิ่มพื้น เหล่าอลันที่เห็นเหตุการณ์พากันลงมาจากต้นไม้และร้องไห้คร่ำครวญ เพราะคิดว่าชายคนนั้นเสียชีวิต เลยนำเอาทองคำและลูกปัดมาไว้ข้างร่างของเขา

            หลังจากความรวบรวมความกล้า ชายคนนั้นก็กระโดดขึ้นแล้วตวาดด้วยเสียงดังที่สุดเท่าที่ทำได้ โดยหวังว่าจะขับไล่อลัน แต่พวกมันก็ไม่ขยับ อลันมองไปที่เขาและบอกว่าขอลูปปัดนากาบะคืนหนึ่งอัน (ลูปปัดพิเศษที่มีค่ามากกว่าปกติสองเท่า) ส่วนที่เหลือให้ชายหนุ่มเก็บเอาไว้ได้ ด้วยความโลภเขาจึงไม่ทำตาม

            “ถ้าอย่างนั้น เราจะเผาบ้านของเจ้า เพราะเจ้าเป็นคนเลว” อลันโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก

            หลังจากนั้น บ้านของเขาก็ถูกไฟไหม้จริงๆ... ดูเหมือนว่าเหล่าอลันจะรักษาสัญญาเป็นอย่างดี!