โคจิน (Kōjin) มนุษย์ฉลามทดแทนคุณ กับตำนานหยาดน้ำตาแห่งอัญมณี ของประเทศญี่ปุ่น

            โคจิน (Kōjin) เป็นสัตว์ประหลาดที่อาศัยอยู่ในมหาสมุทร โดยเฉพาะทะเลจีนใต้ มันมีลักษณะภายนอกที่น่าสะพรึงกลัว ลำตัวเต็มไปด้วยเกล็ดสีดำและท่อนล่างที่คล้ายกับฉลาม ในขณะที่ใบหน้าและแขนคล้ายกับมนุษย์

 

พฤติกรรมของโคจิน

            โคจิน ใช้ชีวิตส่วนใหญ่กับการทอผ้าไหมทะเล ที่กล่าวกันว่ามีคุณภาพที่ยอดเยี่ยมอีกทั้งยังไม่เปียกแม้จะแช่ในน้ำก็ตาม พวกมันมีอารมณ์ที่อ่อนไหว ร้องไห้บ่อย เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกมันร้องไห้น้ำตาก็จะกลายเป็นไข่มุกหรืออัญมณีมีค่า นอกจากนี้พวกมันยังกินเนื้อเป็นอาหาร

 

ตำนานที่น่าสนใจของโคจิน

            เมื่อนานมาแล้วมีชายคนหนึ่งนามว่า “ทาวารายะ โททาโร่” อาศัยอยู่บนชายฝั่งของทะเลสาบบิวะ วันหนึ่งเขาได้พบกับสิ่งมีชีวิตหน้าตาประหลาดตัวหนึ่งกำลังนอนหมอบอยู่ใกล้กับฐานของสะพาน ร่างนั้นดูคล้ายกับผู้ชาย แต่ร่างกายมีสีดำสนิท ใบหน้าเหมือนปีศาจ มีเคราคล้ายมังกรและดวงตาสีเขียวมรกต

            ถึงแม้จะหวาดกลัว เขากลับถูกดวงตาสีเขียวที่อ่อนโยนดึงดูดให้เข้าไปใกล้ มันแนะนำว่าตัวเอง “บิโตะ” ที่เคยรับใช้ในวังของราชันย์มังกรทั้งแปดแต่ถูเนรเทศออกมาจากท้องทะเลจากความผิดเพียงเล็กน้อย นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมามันก็ออกเร่ร่อนหาอาหารและที่พักพิงเรื่อยมา พร้อมทั้งขอร้องให้เขาช่วย

            ด้วยความสงสาร เขาจึงได้พามันกลับไปที่บ้านพักที่มีสวนเล็กๆ กับสระนำ และเชิญชวนให้มันพักอาศัยอยู่ได้นานเท่าที่ต้องการ พร้อมกับอาหารสดมาให้มันเป็นเวลานานถึง 6 เดือน จนกระทั่งในเดือนที่ 7 เขาก็ได้ไปเที่ยวเทศกาลแสวงบุญครั้งใหญ่ของผู้หญิง ซึ่งได้พบกับหญิงสาวที่มีความงดงามมาก น้ำเสียงไพเราะ ผิวขาวราวกับหิมะ เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบ แถมเธอยังอาศัยอยู่ในเมืองเดียวกัน อีกทั้งยังไม่ได้แต่งงานอีกด้วย

            อุปสรรคใหญ่ของเขาคือ ครอบครัวของหญิงสาวที่ต้องการลูกเขยเป็นคนที่มียศถาบรรดาศักดิ์ อีกทั้งยังเรียกร้องสิ่งของหมั้นเป็นอัญมณีเต็มหีบ 10,000 เม็ด มันทำให้เขาต้องตกอยู่ในความสิ้นหวัง ตรอมใจตกอยู่ในห้วงความคิด กินไม่ได้ นอนไม่หลับจนล้มป่วยจนเหมือนจะขาดใจตาย

            โคจินที่เขาดูแลอยู่ ช่วยดูแลตอบแทนคุณในช่วงสุดท้าย และเขาเองก็ขอให้มันยกโทษให้เพราะถ้าหากเขาตายมันก็ต้องไร้ที่อยู่อาศัยอีก ทำให้โคจินซาบซึ้งมากถึงขนาดร้องไห้ออกมา เมื่อน้ำตาหยดตกถึงพื้นมันก็แข็งตัวกลายเป็นทับทิมที่แสนงดงาม เมื่อเห็นแบบนั้นเขาก็เห็นวามหวังในการรวบรวมอัญมณี แต่ด้วยความดีใจในการฟื้นตัวของเขาก็ทำให้โคจินดีใจจนหยุดร้องไห้ด้วยเช่นกัน

            เขาเลยวางแผนที่จะทำให้โคจินร้องไห้ ด้วยการพามันไปยังสะพานอันเป็นสถานที่ที่ได้พบกันเป็นครั้งแรก ดื่มสาเกและชมพระอาทิตย์ตกดิน เขาสร้างบรรยากาศให้โคจินคิดถึงบ้านจนร้องไห้ออกมาจนกระทั่งได้อัญมณีครบตามจำนวนที่ต้องการ

            ในขณะนั้นเองก็มีเสียงเพลงอันไพเราะดังมาจากทะเล พลันพระราชวังที่สวยงามก็โผล่มาจากท้องทะเล ดูเหมือนราชันย์มังกรทั้งแปดจะให้อภัยโคจินแล้ว และยอมให้มันกลับไปยังบ้านที่แท้จริง ทำให้โคจินดีใจอย่างมากและอำลาเขาด้วยมิตรภาพก่อนที่จะว่ายกลับไปในทะเล

            เขาไม่เคยพบโคจินอีกเลย แต่ก็ได้นำหีบสมบัติดังกล่าวไปมอบให้กับครอบครัวของหญิงสาวเป็นของขวัญหมั้น และหลังจากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็เข้าพิธีวิวาห์กันได้สมกับที่ตั้งใจเอาไว้...