เรื่องผีสั้นๆ “ไม่ใช่เพื่อนของเรา”
พวกเราเดินทางไปเที่ยว ณ อุทยานแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ พร้อมกับเช่าบ้านพักหลังหนึ่ง เมื่อตกกลางคืนบรรยากาศช่างน่ากลัวและมืดสนิท มีเพียงแสงไฟที่อยู่หน้าประตูบ้านเท่านั้นที่ทำให้พอมองเห็นเส้นทางเดินรอบบ้านพอสลัว
เพื่อนของฉันอยากจะออกไปดูดาวกัน แต่ฉันไม่ค่อยอยากไปนักเพราะสู้อากาศหนาวไม่ไหวเลยขออยู่รอในบ้านพัก พวกเขาเดินไปตามเส้นทางเล็กๆสู่เนินเขาที่เปิดโล่งเห็นท้องฟ้าชัดเจนที่อยู่ไม่ไกลนักประมาณ 2-3 ชั่วโมง แล้วกลับมาในจังหวะที่ฉันกำลังรู้สึกหิวนิดหน่อยเลยจะเดินออกไปเอาของกินบนรถที่จอดอยู่ข้างบ้านพัก
เพื่อนคนหนึ่งเดินเข้ามาในบ้านพอดี ส่วนอีกสามคนกำลังเดินตามมาจากข้างหลังค่อนข้างไกล พอเข้าหันไปมองเพื่อนคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังนอนหลับอยู่บนโซฟาเขาก็ชะงัก ก่อนทำหน้าตกใจและวิ่งกลับออกไปข้างนอกทันที
ฉันรีบออกไปข้างนอกเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนที่จะเห็นเขาวิ่งกลับไปหาเพื่อนอีกสามคนที่เริ่มมองเห็นเงาร่างสลัวบนเส้นทางตรงกลับมาพัก พร้อมกับตะโกนสุดเสียงว่า
“มันไม่ใช่ อาร์ม!!!”
อึดใจต่อมาเพื่อนอีกสองคนก็วิ่งเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็ว พร้อมอาการเหนื่อยหอบจนซี่โครงโยก พอปรับลมหายใจได้ ทุกคนก็มองหาหน้ากันไปมาด้วยความสงสัยแบบสุดขีด!
ดูเหมือนเสียงตะโกนกับเสียงวิ่งวุ่นวายจะปลุกให้เพื่อนของฉันที่นอนหลับอยู่บนโซฟาตื่นขึ้นมาแบบงงๆ แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น!?
นานทีเดียวกว่าที่เพื่อนคนที่วิ่งร้องตะโกนออกไปจากบ้านพักจะเรียบเรียงเพื่ออธิบายให้ทุกคนเข้าใจได้ว่า
อาร์ม คือ ชื่อเล่นของเพื่อนคนที่นอนหลับอยู่บนโซฟา!!
ส่วนร่างสูงใหญ่เหมือนกับเขา ที่เดินตามทุกคนกลับมาในความมืดตลอดเวลา จนทุกคนเข้าใจผิดว่าเป็นอาร์มที่เดินไปดูดาวด้วยกันตลอดเวลานั้น มันเป็นอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้
โชคยังดี ที่เมื่อทุกคนรู้ตัวร่างปริศนานั้น มันก็หายไปกับความมืดในทันที!!!
