เรื่องผีสั้นๆ “ปากพล่อย”

 

            เพื่อนของฉันคนหนึ่งในกลุ่มเป็นหนุ่มปากพล่อย ช่างเหน็บแนมและพูดอะไรไม่ค่อยคิดสักเท่าไหร่นัก...

            คืนหนึ่งพวกเราไปออกค่ายอาสาพัฒนาชนบทกับทางมหาวิทยาลัย ชาวบ้านอัธยาศัยดีและยกบ้านว่างหลายหลังของญาติที่ไปทำงานต่างจังหวัดให้พวกเราพักเป็นการส่วนตัว และแน่นอนว่ายามดึกในชนบทก็คงจะไม่มีอะไรทำกันมากกว่าล้อมวงดื่มสุราเล่าเรื่องสยองขวัญโดยจุดเทียนเอาไว้ตรงกลางท่ามกลางความมืดมิด

            หลังจากที่ฤทธิ์สุราทำหน้าที่ของมันจนพวกเราเริ่มมึนงง เพื่อนปากพล่อยของฉันก็พูดขึ้นมาว่า

            “ถ้าผีมีอยู่จริง แน่จริงก็หมุนขวดสิ!”

            พูดจบ เขาก็วางขวดเบียร์ตะแคงข้างเอาไว้กลางวงสนทนา ในขณะที่ทุกคนต่างพากันปิดปากเงียบสนิท

            หลายวินาทีผ่านไปก็ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น แต่.. ในขณะที่เพื่อนคนนั้นกำลังจะหัวเราะราวกับเย้ยหยันว่าไม่มีสิ่งลี้ลับจริงในโลกใบนี้

            ปัง!

            ประตูในบ้านทุกบานก็พลันเปิดออกจนสุด เสียงบานประตูกระแทกดังก้องสะท้อนไปทั่วความมืดมิด!

            แม้แต่ประตูหน้าบ้าน ที่มีสลักกลอนด้านบนและด้านล่างยึดอยู่ก็เปิดออกด้วย!!?

            .

            หลังจากคืนนั้น เพื่อนของฉันก็ไม่เคยปากพล่อยกับสิ่งที่มองไม่เห็นอีกเลย...