เรื่องผีสั้นๆ “ปากพล่อย”
เพื่อนของฉันคนหนึ่งในกลุ่มเป็นหนุ่มปากพล่อย ช่างเหน็บแนมและพูดอะไรไม่ค่อยคิดสักเท่าไหร่นัก...
คืนหนึ่งพวกเราไปออกค่ายอาสาพัฒนาชนบทกับทางมหาวิทยาลัย ชาวบ้านอัธยาศัยดีและยกบ้านว่างหลายหลังของญาติที่ไปทำงานต่างจังหวัดให้พวกเราพักเป็นการส่วนตัว และแน่นอนว่ายามดึกในชนบทก็คงจะไม่มีอะไรทำกันมากกว่าล้อมวงดื่มสุราเล่าเรื่องสยองขวัญโดยจุดเทียนเอาไว้ตรงกลางท่ามกลางความมืดมิด
หลังจากที่ฤทธิ์สุราทำหน้าที่ของมันจนพวกเราเริ่มมึนงง เพื่อนปากพล่อยของฉันก็พูดขึ้นมาว่า
“ถ้าผีมีอยู่จริง แน่จริงก็หมุนขวดสิ!”
พูดจบ เขาก็วางขวดเบียร์ตะแคงข้างเอาไว้กลางวงสนทนา ในขณะที่ทุกคนต่างพากันปิดปากเงียบสนิท
หลายวินาทีผ่านไปก็ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น แต่.. ในขณะที่เพื่อนคนนั้นกำลังจะหัวเราะราวกับเย้ยหยันว่าไม่มีสิ่งลี้ลับจริงในโลกใบนี้
ปัง!
ประตูในบ้านทุกบานก็พลันเปิดออกจนสุด เสียงบานประตูกระแทกดังก้องสะท้อนไปทั่วความมืดมิด!
แม้แต่ประตูหน้าบ้าน ที่มีสลักกลอนด้านบนและด้านล่างยึดอยู่ก็เปิดออกด้วย!!?
.
หลังจากคืนนั้น เพื่อนของฉันก็ไม่เคยปากพล่อยกับสิ่งที่มองไม่เห็นอีกเลย...
