“เบอร์เซิกเกอร์“ (Berserkers) คือ มนุษย์หมาป่ารูปแบบหนึ่งหรือเปล่า?

 “เบอร์เซิกเกอร์“ (Berserkers) หรือ “เบอร์เซิกกิส” (Berserkir)  มาจากคำโบราณที่แปลความหมายว่า “เสื้อคลุมหมี” หรือ “เสื้อคลุมหมาป่า” ที่ได้รับมาจากการที่มักเข้าสู่สนามรบโดยปราศจากชุดเกราะเหมือนกับสัตว์ป่า เบอร์เซิกเกอร์ไม่ต้องการชุดเกราะเหล็ก เกราะห่วงโซ่หรือเกราะหนัง แถมดูเหมือนเหล็กและเปลวเพลิงจะไม่สามารถทำอะไรผิวกายของพวกเขาได้

บางรูปบันทึกที่ได้ถูกเล่าถึงตำนานของเบอร์เซิกกิสแสดงภาพของพวกเขามีส่วนของศีรษะหรือลำตัวเป็นหมี ซึ่งอาจมาจากการสวมใส่หนังสัตว์ในขณะต่อสู้หรืออาจมีพลังในการแปลงร่างบางส่วนเป็นหมี อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่มักเชื่อว่าพวกเขาดูเป็นนักรบมนุษย์หมาป่ามากกว่าที่จะเป็นนักรบหมีอ้างอิงจากภาพแกะสลักที่ถูกทิ้งเอาไว้ให้กับคนรุ่นหลังที่นักรบคลั่งมีหัวหมาป่าและหางของหมาป่านั่นเอง

             เหล่าเบอร์เซิกเกอร์มักปรากฏตัวในนิยายเกี่ยวกับตำนานวีรชนต่าง ๆ มากมาย โดยเป็นนักรบส่วนตัวของ “โอดิน” (Odin) เทพเจ้าสูงสุดในตำนานของนอร์ดิก เหล่าเบอร์เซิกเกอร์เป็นนักรบที่เก่งกาจและมีชื่อเสียงอย่างมากในเรื่องของความโกรธเกรี้ยวเหนือมนุษย์ธรรมดาทั่วไปส่งผลให้เบอร์เซิกเกอร์มีพลังในการต่อสู้ที่เหนือกว่าปกติ พวกเขาไม่เคยเกรงกลัวการต่อสู้ แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือพวกเขาต่อสู้เหมือนกับ “สุนัขบ้า” สิ่งเหล่านี้เองที่ทำให้เหล่าเบอร์เซิกเกอร์กลายมาเป็นนักรบที่น่าเกรงขามไปทั่วดินแดนสแกนดิเนเวียและแม้แต่ในดินแดนของอาณาจักรโรมัน

            เบอร์เซิกเกอร์สามารถทนต่อความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสได้อย่างไม่น่าเชื่อและยังสามารถแสดงพละกำลังที่มหาศาล การต่อสู้อย่างโหดร้ายไร้มนุษยธรรมบ้าคลั่งราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังบ้าคลั่ง เรียกได้ว่ายิ่งเบอร์เซิกเกอร์บ้าดีเดือดมากเพียงใดก็ยิ่งทำให้แข็งแกร่งมากขึ้นเสียจนปราศจากผู้ต่อกร

            จากบันทึกของชาวโรมันที่ได้เผชิญหน้ากับเหล่าเบอร์เซิกเกอร์ในสนามรบกล่าวถึงเหล่านักรบผู้ดุดันเหล่านี้เอาไว้ว่า

            “ดวงตาของพวกมันจ้องมองมาที่ศัตรูราวกับเปลวเพลิงที่กำลังลุกไหม้อยู่ในเบ้าตา ขบฟัน น้ำลายฟูมปาก พวกมันแทะที่ขอบโล่ บางครั้งมันกัดโล่จนทะลุ และในขณะที่พวกมันพุ่งทะยานเข้าสู่การต่อสู้ พวกมันก็หอนราวกับหมาป่า...”

 

เรื่องราวที่ซ่อนอยู่หลังตำนานเบอร์เซิกเกอร์

            ในความเป็นจริงแล้วคำว่าเบอร์เซิกเกอร์ถูกนำมาใช้ในเรื่องราวที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์จริง โดยใช้อ้างถึงกลุ่มนักรบไวกิ้งที่ต่อสู้โดยปราศจากความหวาดกลัว แถมยังไม่สวมใส่ชุดเกราะ แน่นอนว่านักรบเหล่านี้ไม่ได้อยู่ยงคงกระพัน แต่ก็ได้มีการตั้งสมมุติฐานเอาไว้ว่าพวกเขาน่าจะกินยาสมุนไพรสูตรลับบางอย่างเข้าไปก่อนเริ่มการต่อสู้ และสิ่งนี้เองที่ลดความเจ็บปวดให้น้อยลง ส่งผลให้พวกเขาต่อสู้ได้อย่างดุดันราวกับสุนัขบ้านั่นเอง..