เรื่องผีสั้นๆ “ความมืดมิดที่ไร้ก้นบึ้ง”

 

            ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่มีความชอบคล้ายกัน พวกเราชอบเรื่องท้าทาย ดังนั้น จึงมีหลายครั้งที่มักพากันไปทำกิจกรรมประหลาดที่เรียกหาความตื่นเต้นบ่อยครั้ง

            ครั้งหนึ่ง พวกเราได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับบ้านร้างที่มีผีสิง เลยนัดกันไปลองของสักหน่อย

            ราวเที่ยงคืนพวกเราก็เดินทางมาถึงบ้านหลังหนึ่งที่ถูกทิ้งร้างเอาไว้ชานเมือง รอบ ๆ เต็มไปด้วยป่ากับกอหญ้าขึ้นรกสูงชัน พวกเราถือไฟฉายคนละอันเดินเข้าไปสำรวจบ้านสองชั้นจนทั่ว แต่ทุกอย่างก็ดูปกติ เหมือนกับบ้านร้างที่ทรุดโทรมทั่วไป

            พวกเราเลือกห้องว่างชั้นล่างเพื่อนั่งพักผ่อน ทานขนมที่ซื้อมาพร้อมกับหยอกล้อกันอยู่บนพื้น โดยตั้งใจเอาไว้ว่าขนมหมดก็จะกลับบ้าน

            แต่.. เพียงไม่นานเหมือนไฟฉายของเราจะดับลง ทุกอย่างมืดสนิทจนฉันมองไม่เห็นแม้แต่มือของตัวเอง

            ในจังหวะนั้นเองที่ฉันได้ยินเสียงเพื่อนของฉันกรีดร้องออกมา!!!

            ฉันพยายามตะโกนถามเพื่อนว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็ไม่ตอบ ในขณะเดียวกันฉันก็ยังคงมองไม่เห็นอะไรเลยสักนิด ซึ่งมันแปลกมาก เพราะปกติถ้าเวลาผ่านไปสักครู่สายตาน่าจะชินกับความมืดจนพอมองเห็นได้มาก

            ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตาบอดอย่างกะทันหัน!!!

            สักครู่ใหญ่ ฉันรู้สึกเหมือนเพื่อนจะจับข้อมือฉันเอาไว้ แล้วลากฉันเดินออกมาโดยที่ฉันยังมองไม่เห็นเหมือนเดิม เลยเดินตามเธอไปจนกระทั่งออกมาพ้นประตูหน้าบ้าน ตอนนั้นเองที่ฉันกลับมามองเห็นได้เป็นปกติ!?

            ฉันถามว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นเธอกรีดร้องทำไม!?

            เธอกอดฉันแน่น แล้วพูดด้วยเสียงสั่นว่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีร่างกายสีดำสนิทแต่มองเกือบทะลุได้ ยืนอยู่ข้างหลังและปิดตาฉันเอาไว้

            สิ่งที่น่ากลัวนั้นทำให้เธอกรีดร้องออกมา แล้วพยายามลากฉันออกมาจากบ้านหลังนั้น...!!!