ฌอง เกรเนียร์ (Jean Grenier) มนุษย์หมาป่าผู้ออกล่าเด็กทารกแห่งประเทศฝรั่งเศส
“ฌอง เกรเนียร์” (Jean Grenier) เป็นเรื่องราวของมนุษย์หมาป่าที่โด่งดังในประเทศฝรั่งเศสช่วงปี 1603 เชื่อกันว่าเขาเป็นมนุษย์หมาป่าที่ลงมือสังหารเด็กทารกไปหลายราย
เรื่องราวของความน่าสะพรึงกลัวเริ่มต้นขึ้นในเขตเซนต์เซอแวร์แห่งแกสโคนีที่อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้สุดของประเทศ เด็ก ๆ หลายคนเริ่มหายตัวไปอย่างลึกลับจากทุ่งนาและท้องถนน เด็กทารกหายตัวไปจากเปลในกระท่อมอย่างไร้ร่องรอยหลังจากที่มารดาละสายตาเพียงชั่วครู่เท่านั้น
หลายคนเชื่อว่ามันเป็นฝีมือของหมาป่า ในขณะเดียวกันเสียงเล่าลือก็ยิ่งหนาหูมากยิ่งขึ้นว่าสิ่งที่ลงมือครั้งนี้เลวร้ายยิ่งกว่านั้น
“ฌอง เกรเนียร์” (Jean Grenier) เด็กหนุ่มผู้เป็นข้ารับใช้ของชาวนาที่มีฐานะดี เขาทำงานร่วมกับ “ฌานน์ แกโบโยต์” (Jeanne Gaboriaut) สาวน้อยวัย 18 ปี ที่แสนน่ารักและดูเหมือนเขาจะชอบเธออย่างมากจนถึงขนาดเอ่ยปากอยากที่จะแต่งงานกับเธอ และเมื่อถูกถามบิดาของเขาเป็นใครเขากลับบอกว่าตัวเองเป็นลูกนอกสมรสของนักบวช (ต่อมาพบว่าเขาโกหก พ่อแท้ ๆ ของเขาเป็นคนงานรับจ้างรายวันที่มีนิสัยชอบทุบตีบุตร) และยังบอกอีกว่าตัวเองสามารถกลายร่างเป็นหมาป่าได้ด้วยการสวมหนังหมาป่าที่ชายนามว่า “ปิแอร์ ลาบูรัต” (Pierre Labourat) ได้มอบให้ ขาจะออกล่าไปพร้อมกับหมาป่าอีกเก้าตัวในคืนวันจันทร์ ศุกร์และเสาร์ โดยปรารถนาเนื้อเด็กเล็ก ๆ มากเป็นพิเศษ
นอกจากนี้เขายังอ้างว่าเป็นผู้จู่โจมใส่ “มาร์เกอริต ปัวริเยร์” (Marguerite Poirier) เด็กหญิงวัย 13 ปี ที่ดูแลฝูงปศุสัตว์ในคืนพระจันทร์เต็มดวง ซึ่งตรงกับคำกล่าวอ้างของเด็กหญิงที่ถูกสิ่งมีชีวิตที่คล้ายกับหมาป่าพุ่งออกมาจากพุ่มไม้เข้าทำร้ายเธอ แต่โชคยังดีที่มันทำสำเร็จเพียงแค่ฉีกกระชากกระโปรงของเธอก่อนจะถูกฟาดด้วยไม้เท้าที่ทำจากเหล็กจนมันหนีไป
จากคำให้การของพยานสามคนในเหตุการณ์สยดสยองครั้งนี้ได้อ้างว่า ขณะที่เขาสวมหนังของหมาป่าก็ได้กลายร่างเป็นหมาป่าแล้วสังหารและกินสุนัข เขาสังหารสุนัขสีขาวตัวหนึ่งใกล้กับหมู่บ้านของตัวเอง ดื่มเลือด กินเนื้อของมัน แต่ดูเหมือนว่าเนื้อของสุนัขจะไม่สามารถดับความกระหายเลือดได้เหมือนกับของเด็ก ๆ เขาได้เข้าไปในบ้านบนถนนนักบุญธวน ดาดิล เมื่อไม่พบใครจากเด็กน้อยจึงได้ลงมือสังหารแล้วกิน พร้อมกับมอบชิ้นส่วนอวัยวะที่ใหญ่ที่สุดให้กับหมาป่าที่อยู่ใกล้ ๆ ก่อนที่จะออกไปกินผู้หญิงอีกคน ซึ่งหนังหมาป่าวิเศษดังกล่าวถูกเก็บเอาไว้โดย “เจ้าแห่งผืนป่า” แต่หากร้องขอเจ้าแห่งป่าก็จะมอบหนังหมาป่าให้เขานำมาใช้กลายร่างเป็นหมาป่าได้ตามที่ต้องการ
นอกจากนี้ ข้อแลกเปลี่ยนในการกลายร่างเป็นหมาป่าคือ เขาห้ามทำการตัดเล็บนิ้วหัวแม่มือซ้ายทำให้มันหนาและคดเคี้ยวไปมาจนดูราวกับเป็นกรงเล็บ อีกทั้งเขายังอธิบายเหตุการณ์จู่โจมเหยื่อหลาย ๆ รายได้อย่างละเอียด แต่หลังจากที่ได้มีการพิจารณาคดีแล้วเขาก็ถูกตัดสินว่าโง่เขลา คึกคะนอง มีอาการทางจิตและถูกส่งตัวไปยังอยู่ ณ บ้านที่พักของเหล่านักบวชที่เข้มงวด พร้อมกับกติกาที่ชัดเจนว่าหากพยายามยามหลบหนี สิ่งที่รอคอยอยู่มีเพียงตะแลงแกงเท่านั้น...
โรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย เป็นหนึ่งในสถานที่ที่คนส่วนใหญ่คุ้นเคย แต่มันก็เป็นที่หมายตาของเหล่าเดรัจฉานในร่างมนุษย์ที่ต้องการ