เรื่องสยองขวัญสั้นๆ “ดาดฟ้า”

 

            ราวอายุ 7-8 ขวบ ที่บ้านของฉันมีการจัดงานเลี้ยงขึ้น

            ในขณะที่พวกผู้ใหญ่สนุกกับการดื่มเข้าสังคม ผู้หญิงทำอาหารและเม้าท์มอย ไปเรื่อยเปื่อย พวกเราเด็กประมาณ 8 คน เลย ตัดสินใจเล่นซ่อนหากันในบริเวณบ้าน แน่นอนว่าการเป็นสมาชิกของบ้านเจ้าภาพย่อมทำให้ได้เปรียบมาก ฉันรู้จุดซ่อนตัวที่ดีที่สุดนั่นก็คือหลังพุ่มไม้ในสวนที่ถูกตัดแต่งเป็นทรงสี่เหลี่ยม แต่ตรงกลางกลวง ถ้าหากมุดเข้าไปหลบได้รับรองว่าไม่มีใครหาพบอย่างแน่นอน

            ฉันเริ่มแผนการอันแสนอัจฉริยะของตัวเอง และเฝ้าดูคนหาวิ่งวุ่นหาฉันอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยความขบขัน แล้วอยู่ๆ ฉันก็เผลอเหลือบขึ้นไปมองบนดาดฟ้าของบ้าน ที่มีลักษณะเป็นซีเมนต์เรียบไม่มีหลังคา เพราะได้ยินเสียงผิดปกติบางอย่าง

            ฉันเห็นเงาร่างที่เหมือนประกอบขึ้นมาจากควันของสิ่งที่ดูเหมือนกับผู้ชายกำลังคลานสีขาไปรอบด้านฟ้า พร้อมกับก้มมองดูเด็กๆที่กำลังวิ่งเล่นไปมาอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนที่มันจะลุกขึ้นแล้วกระโดดลงไปในสวนของเพื่อนบ้านก่อนที่จะหายไปในดงต้นไม้

            สิ่งที่เห็นทำให้ฉันร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว!

            เพื่อนๆไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี จึงได้พาฉันไปหาแม่ มันน่ากลัวมากถึงขนาดที่ทำให้ฉันไม่กล้าออกจากบ้านไปนานหลายเดือน และจะไม่ยอมขึ้นไป หรือมองไปที่ดาดฟ้าบ้านของตัวเองอีกอย่างเด็ดขาด!