โซตไท (The Sottai) คนแคระจอมเล่นกล ประเทศฝรั่งเศสและเบลเยียม

โซตไท (The Sottai) คนแคระจอมเล่นกล นักขมังธนู แห่งประเทศฝรั่งเศสและเบลเยียม

โซตไท (The Sottai / Sotê หรือ Sotai) ชื่อของพวกมันมีความหมายถึง “คนโง่” เป็นเผ่าพันธุ์ของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่มีรูปร่างคล้ายกับคนแคระ พวกมันไม่ชั่วร้าย ไม่เป็นอันตราย แต่มักที่จะเป็นนักเล่นกลเสียมากกว่า พวกมันอาศัยอยู่ใกล้กับแม่น้ำโวสและลอร์เรน ในประเทศฝรั่งเศส และแม่น้ำแอมเบลฟ วัลโลเนีย ประเทศเบลเยียม

การปรากฏตัวและพฤติกรรมของโซตไท

โดยปกติแล้วโซตไทจะมีทำการซ่อนตัวจากมนุษย์ มีลักษณะพิเศษคือความเกียจคร้าน เกลียดการใช้แรงงานเป็นอย่างมาก ถึงอย่างนั้นเหล่าโซตไทก็ยังให้ความช่วยเหลือและมักเต็มใจที่จะให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ที่ต้องการทำให้มีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับการช่วยเหลือคนงานและเกษตรกรโดยเรียกร้องอาหารเป็นการตอบแทน พวกมันชอบงานเลี้ยงสังสรรค์และการเฉลิมฉลองเป็นอย่างมาก โซตไทยังเป็นนักเต้นรำที่เก่งกาจ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นอันตรายหรือมุ่งร้ายต่อมนุษย์ โซตไทยังคงเป็นนักธนูที่มีทักษะสุดพิเศษ

ตำนานที่น่าสนใจเกี่ยวกับโซตไท

จักรพรรดิชาร์ลมาญ (Charlemagne ) แห่งจักรววดิแคโรเลนเจน (Carolingian) ได้รับการต้อนรับจากคณะโซตไทขณะเดินทางผ่านอาร์เดนส์ พระองค์ประทับใจในทักษะการยิงธนูของเหล่าโซตไทเป็นอย่างมากถึงขนาดเชิญให้เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของคณะผิติดตาม แต่โซตไทปฏิเสธและกลับไปยังบ้านของตนเอง

อย่างไรก็ตาม โซตไทที่จากไปกลับถูกตามล่าโดยกองทหารจากลักเซมเบิร์ก ทหารใช้ฟืนแห้งจุดไฟที่ทางเข้าถ้ำของเหล่าโซตไทและรมควันเข้าไปในถ้ำจนโซตไททนไม่ได้ต้องพากันหนีออกมาทำให้ถูกทหารทสังหารไปตาม ๆ กัน ส่วนโซตไทที่หลบหนีไปได้พบว่าทหารได้รับความช่วยเหลือใจนพบที่อยู่ของพวกมันจากชาวบ้านในท้องถิ่นที่โซตไทให้ความช่วยเหลือมาโดยตลอด ด้วยความตกใจจากการทรยศและความโหดร้ายของมนุษย์โซตไทจึงได้จากไปตลอดกาล

ถึงอย่างนั้นโซตไททั้งหมดก็ไม่ได้จากไป...

ตำนานท้องถิ่นในวอลโลเนียร์ (Wallonia) เล่าถึง “กลาเวนน์” (Glawenn) โซตไทหนุ่มผมหยิกเพียงคนเดียวที่ไม่ได้จากดินแดนไปพร้อมกับครอบครัวเพราะได้ตกหลุมรักมนุษย์สาวที่มีนามว่า “การิเต” (Garite) ทั้งสองเป็นเพื่อนกันมตั้งแต่เด็ก ๆ เขายังมักนำเอาของขวัญอันแสนยอดเยี่ยมที่ประดิษฐ์ด้วยตัวเองเองไปมอบให้เธอบ่อยครั้ง

อย่างไรก็ตาม ในที่สุดเธอก็แต่งงานกับชาวนาคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะแสนเจ็บปวดแต่กลาเวนน์ก็ยอมรับชะตากรรมของตัวเองและบอกกับเธอว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยทำเพื่อเธอ เขาก็จะยินดีทำเพื่อสามีและลูก ๆ ด้วยเช่นกัน

เรื่องราวดำเนินต่อไปด้วยดี จนกระทั่งสามีของเธอทำการหว่านเม็ดข้าวไรย์ลงบนทุ่งนาแต่กลับไม่มีสิ่งใดเติบโตขึ้นเลย ในขณะที่ทุ่งนาของเพื่อนบ้านกลับมีพืชผลมากมายงอกเงย วันหนึ่งด้วยความหงุดหงิดและโกรธเคืองเขาจึงได้ตะโกนออกมาว่าหากพืชผลสมบูรณ์จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับปีศาจ

หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงกระซิบแปลก ๆ ลอยมาตามสายลมราวกับมีคนกล่าวคำว่าขอบคุณมาก ตอนนั้นเองที่เขาหันไปมองลูกชายวัยสี่ขวบที่กำลังเล่นอยู่ในบริเวณนั้นก่อนที่จะลุกซู่เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองได้มอบลูกชายให้กับปีศาจอย่างไม่ตั้งใจ

เขาเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้กับภรรยาฟัง เมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอจังได้ไปหาโซตไทที่ถ้ำโดยหวังว่าจะมีวิธีช่วยลูกชาย ในช่วงเวลานี้เองข้าวในทุ่งก็เติบโตมากขึ้นและเด็กน้อยเองก็เติบโตขึ้นตามไปด้วยเช่นกัน เมื่อถึงช่วงเวลาแห่งการเก็บเกี่ยวมีชายแปลกหน้าคนหนึ่งปรากฏตัวจากพุ่มไม้ใกล้ ๆ ชายผู้นี้น่าเกลียด สูง ผอมและสวมชุดแปลกประหลาดที่ไม่เหมือนกับที่ชาวบ้านสวมใส่กัน

ชายคนนั้นบอกว่าพืชผลเหล่านั้นเป็นของเขาเพราะชาวนาได้มอบที่ดินและทุกสิ่งในนั้นให้แก่เขาแล้ว ทั้งสองเถียงกันจนกระทั่งขายคนนั้นได้ยื่นข้อเสนอว่าในเช้าวันรุ่งขึ้นพวกเขาจะเล่นเกมกัน ส่วนผู้ชนะก็ได้รับทั้งที่ดินและเด็กชายไป

รุ่งเช้าวันต่อมา ทั้งสองได้นำสัตว์มาต่อสู้กันโดยการให้พวกมันทำสิ่งที่สามารถทำได้ตามธรรมชาติ เมื่อเล่าให้ภรรยาฟังเธอก็รีบไปหากลาเวนน์เพื่อขอคำปรึกษาและเขายินดีที่จะช่วย ในวันรุ่งขึ้นชาวนาได้พบกับสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งที่หน้าบ้าน มันสูงประมาณ 0.6 เมตร มีสี่ขา ร่างกายปกคลุมเอาไว้ด้วยขนนกหลากหลายสีสัน ที่จริงแล้วสัตว์แสนประหลาดตัวนี้คือกลาเวนน์ที่ปลอมตัวมาด้วยการลงไปยืนสี่ขาแล้วใช้ขนนกติดตามตัว ต่อมาปีศาจได้ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกับสัตว์ประหลาดที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่กลาเวนน์ก็มองออกว่ามันเป็นเพียงแพะที่ได้รับการปลอมตัวมาอย่างหรูหราเท่านั้น พวกเขาจึงสามารถชนะเกมในรอบแรกไปได้

ในเกมที่สอง ชาวนาได้มอบเส้นผมหยิก ๆ ของกลาเวนน์ให้กับปีศาจและบอกให้มันทำการยืดเส้นผมให้ตรง ถึงแม้ว่าปีศาจจะพยายามสักเท่าไหร่ก็ไม่สามารถทำได้ เมื่อเห็นว่าตัวเองพ่ายแพ้ ปีศาจจึงได้บอกให้ชาวนาโยนกลาเวนน์ลงในแม่น้ำ ถ้าหากปฏิเสธมันก็จะเอาที่ดินและลูกชายของเขาไป

ไม่กี่สัปดาห์ต่อมามีฝนตกอย่างหนักทำให้แม่น้ำขึ้นและลึก หากกลาเวนน์ตกลงไปในแม่น้ำก็ยากนักที่รอดพ้นจากความตายไปได้ ถึงอย่างนั้นกลาเวนน์ก็ยอมรับในชะตากรรมของตัวเอง เขาประกาศความรักของตัวเองก่อนที่กระโดดลงไปในน้ำสู่ความตาย กลาเวนน์เสียชีวิตอย่างรวดเร็วจากการที่ร่างถูกกระแทกเข้ากับหินแหลมคม ศพของเขาได้ถูกนำกลับไปยังถ้ำอันเป็นสถานที่เกิด ส่วนปีศาจที่พ่ายแพ้ก็ได้หายตัวไป...