เรื่องผีสั้นๆ “งานศพ”
กลางเดือนเมษายนที่ร้อนอบอ้าว...
ในขณะที่ยืนเหม่อมองออกไปข้างนอกจากหน้าต่างห้องนอนอยู่พักใหญ่ ฉันพลันได้ยินเสียงของเพลงประกอบงานศพดังมาจากวัดใกล้ๆ เสียงนั้นทำช่วยเตือนสติว่าวันนี้ฉันต้องไปเข้าร่วมงานศพ ฉันรีบแต่ชุดดำแล้วเดินไปที่วัดอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันเวลาเพราะงานศพเริ่มขึ้นไปแล้ว
ในงานก็มีชาวบ้าน ญาติและกลุ่มเพื่อนสนิทอยู่อย่างเนื่องแน่น ทุกคนมีสีหน้าเศร้าโศกเสียใจ และบางคนถึงกับร้องไห้ออกมา ฉันเดินไปหากลุ่มเพื่อนกล่าวทักทายแต่ทุกคนยังคงนิ่งเฉย พอยกนาฬิกาขึ้นมาดูปรากฏว่าฉันมาถึงงานช้าไปเพียง 2-3 นาที เท่านั้น ไม่รู้พวกเขาจะโกรธอะไรหนักหนาถึงไม่ยอมพูดกับฉัน!
ฉันไม่ได้ใส่ใจนักเพราะคิดว่าพวกเขาคงกำลังเสียใจ เลยเดินเข้าในศาลาตั้งศพคนเดียว ฉันต่อคิวรอเพื่อทำการเคารพศพ แต่พอถึงคิวฉันคนที่คอยช่วยจุดธูปกลับไม่ให้ธูปกับฉัน ฉันหงุดหงิดเล็กน้อย! เลยหันไปหยิบธูปมาจุดด้วยตัวเอง แต่ปรากฏว่าฉันไม่สามารถจับพวกมันได้ ราวกับว่าทุกครั้งที่ฉันพยายามฝ่ามือจะทะลุไปราวภาพลวงตา!
ฉันยกฝ่ามือตัวเองขึ้นมามองพลางขมวดคิ้วด้วยความสงสัย!?
แต่แล้ว.. ความฉงนในใจทั้งหมดก็พลันหายไป เมื่อฉันเหลือบไปเห็นรูปที่ตั้งอยู่ข้างโลงศพเป็นภาพของตัวเอง...
