ชวนฟังเรื่องขนลุก ตำนาน “ไร้นาม” ความสยองขวัญที่อยู่คู่กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ มาอย่างยาวนานกว่า 200 ปี...

ย่าน Berkeley Square แห่งกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ เป็นเขตที่อยู่อาศัยที่ถือว่าเป็นตัวแทนของความมั่งคั่งและความสำเร็จในชีวิตของเหล่าเจ้าของ ถึงขนาดที่ว่าคนที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้ สามารถเดินกระทบไหล่กับเหล่าเชื้อพระวงศ์กันได้เลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนท่ามกลางบ้านเรือนที่แสนสวยงาม บ้านเลขที่ 50 กลับถูกเรียกขานด้วยชื่อเสียงแห่งความหวาดกลัวว่า “ไร้นาม” (The Nameless Thing) และยังเป็นหนึ่งในเรื่องราวลึกลับแห่งกรุงลอนดอน ที่ยังคงหาคำตอบไม่ได้มากว่า 200 ปี

เริ่มต้นเรื่องราวของตำนานสยองขวัญ 200 ปี แห่งประเทศอังกฤษ

            เรื่องราวสยองขวัญนี้ เปิดฉากขึ้นในปี 1740 เมื่อสถาปนิกนามว่า “วิลเลียม เคนท์” (William Kent) ได้สร้างบ้านสี่ชั้น และมีบุคคลที่มีชื่อเสียงหลายคนเคยเช่าอาศัยอยู่ รวมไปถึง Winston Churchill ด้วย อย่างไรก็ตาม ชื่อเสียงของบ้านหลังนี้แทนที่จะเป็นไปในเชิงบวกด้วยการอาศัยอยู่ของบุคคลสำคัญทางประวัติศาสตร์ มันกลับกลายมาเป็นเป้าหมายของคนที่ชื่นชอบเรื่องราวอาถรรพ์ จากเรื่องเล่าที่แสนน่าสะพรึงกลัวของมัน

            ในปี 1840 เริ่มเกิดข่าวลือที่น่าขนลุกของบ้านหลังนี้ขึ้น เมื่อ Robert Warboys นักศึกษาวัย 20 ปี ได้สังสรรค์ร่วมกับเพื่อนๆในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งในเมืองโฮลบอร์น และพูดถึงเรื่องราวอาถรรพ์ของบ้านหมายเลข 50 ว่ามันเป็นเพียงนิยายหลอกเด็ก จนกระทั่งเพื่อนในกลุ่มได้เสนอความท้าทายให้เขาใช้เวลาหนึ่งคืนเพียงลำพังบนชั้น 2 ของบ้านเลขที่ 50 ชายหนุ่มยอมรับคำท้าทันที พร้อมกับเดินทางไปที่บ้านหลังนั้นและขออนุญาตเจ้าของบ้านให้ใช้ห้องดังกล่าว

            เขาใช้เวลานานพอสมควรกว่าเจ้าของบ้านจะยอมอนุญาตอย่างเสียไม่ได้ อย่างไรก็ตามมีเงื่อนไขสองข้อที่เขาต้องทำตามอย่างเคร่งครัด ข้อแรกคือต้องพกปืนและข้อสองหากเกิดอะไรที่ผิดปกติก็ตาม เขาจะต้องเรียกเจ้าของบ้านทันที โดยการสั่นเชือกที่เชื่อมต่อกับกระดิ่งในห้องของเจ้าของบ้าน

            หลังเที่ยงคืน ชายหนุ่มอยู่ในห้องเพียงลำพัง ส่วนเจ้าของห้องไปพักในห้องของตัวเองชั้นล่าง หลังจากเจ้าของบ้านหลับไปได้ราว 45 นาที เสียงกระดิ่งในห้องนอนพลันดังขึ้นอย่างรุนแรงและต่อเนื่อง ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงปืนก็ดังสนั่นขึ้น

            เจ้าของบ้านรีบวิ่งขึ้นบันได และไขประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างในห้องยังดูเหมือนเดิม ยกเว้นเพียงร่างของชายหนุ่มที่ถอยไปอยู่ที่มุมของห้อง พร้อมกับแสดงความหวาดกลัวอย่างสุดขีด! เขาถือปืนพกอยู่ในมือ ส่วนอีกมือกำลังถือบุหรี่สูบอยู่ พร้อมกับจ้องมองรอยกระสุนที่ถูกยิงฝังเข้าไปในกำแพง

            เกือบห้าทศวรรษต่อมา เหตุการณ์ประหลาดแบบเดียวกันก็เกิดขึ้นกับลูกเรือคู่หนึ่ง Robert Martin และ Edward Blunden จากเรือ HMS Penelope ที่เข้ามาเทียบท่า ณ Portsmouth พวกใช้เวลาว่างในการท่องเที่ยวลอนดอนยามราตรีจนกระทั่งเมามาย แล้วบุกรุกเข้าไปในบ้านหมายเลข 50 ที่ ณ เวลานั้นว่างเปล่าไม่มีคนอาศัยอยู่ ก่อนที่จะเลือกห้องชั้นบนเป็นที่นอนหลบร่มหนาว

            Edward รู้สึกถึง “บางอย่าง” แต่ก่อนที่จะทันบอกอะไร คู่หูของเขาก็เดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อรับอากาศบริสุทธิ์ และพากันนอนหลับไปในไม่ช้า อย่างไรก็ตาม ประมาณเที่ยงคืน Edward ตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงดังเอี๊ยด อ๊าด! ที่ข้างประตู

            เมื่อสายตาเริ่มชินกับความมืด เขาสังเกตเห็นว่าประตูห้องเปิดอยู่และมีอะไรบางอย่างคลานอยู่บนพื้น ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตามแต่มันก็มีสีเทาและขวางประตูที่เป็นทางหนีเดียว หลังจากนั้น Martin ก็ตื่นตามขึ้นมา จังหวะนั้นเองที่ Edward มองเห็นปืนไรเฟิลวางอยู่ใกล้หน้าต่าง แต่ก่อนที่เขาจะวิ่งไปถึง สิ่งนั้นก็เข้าจู่โจมใส่เขาอย่างรวดเร็วราวประกายแสง

            Martin ใช้จังหวะนี้วิ่งหนีออกจากบ้านและพบกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ผ่านมา เมื่อทั้งสองกลับมาที่บ้านหมายเลข 50 พวกเขาพบศพของ Edward กับบ้านที่ว่างเปล่า อย่างไรก็ตามมีข่าวลือว่า ศพถูกพบในห้องใต้ดินพร้อมกับถูกแยกส่วนเป็นชิ้นๆ หรือตกลงมาจากหน้าต่างเปิดอยู่ พร้อมกับสีหน้าที่แสดงความหวาดกลัวอย่างสุดขีด

            รายงานที่น่าสนใจของบ้านหมายเลขที่ 50 เป็นบันทึกของ Thomas Lyttleton MP ที่เคยอาศัยและใช้ห้องนี้เป็นห้องนอน เขาเล่าว่าได้เคยพบเห็นสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ในขณะที่กำลังจะเข้านอน เขาเห็นอะไรบางอย่างที่เหมือนกับสิ่งมีชีวิตอยู่ในห้อง เขาไม่ได้ตื่นตระหนัก หากบรรจงปืนไรเฟิลเล็งไปที่มันพร้อมกับลั่นไปหนึ่งนัด เขามั่นใจมากว่ากระสุนถูกร่างนั้นอย่างจัง แต่เมื่อทำการตรวจสอบกลับไม่พบร่องรอยของมัน นอกจากนี้ การพบเห็นดังกล่าวยังได้รับการยืนยันจากพยานอีกด้วย

ลักษณะของไร้นาม จากคำบอกเล่าของพยาน

            หลังจากที่มีการพบเห็นหลายครั้ง ในที่สุดก็ดูเหมือนว่าจะสามารถนำเอาปากคำของพยานมารวมกันได้ว่า มันเหมือนกับของเหลวเหนียวๆ ที่เคลื่อนไหวได้ ส่งเสียงแปลกๆ คำอธิบายที่ดูจะเป็นรูปธรรมมากที่สุดคือ มันคล้ายกับ “ปลาหมึก”

สิ่งชีวิตปริศนาไร้นาม กับความเห็นของนักวิจัย

            นักวิจัยหลายคนเชื่อว่า สิ่งมีชีวิตปริศนานี้ อาจเป็นปลาหมึกยักษ์กลายพันธุ์ หรือสามารถปรับตัวให้สามารถใช้ชีวิตอยู่นอกทะเลได้ จากนั้นมันก็เดินทางผ่านคลองใต้ดินของกรุงลอนดอน ที่เชื่อมต่อกับแม่น้ำเทมส์ ก่อนที่จะใช่ท่อประปาเข้าไปอาศัยอยู่ในบ้านหมายเลข 50 บริเวณชั้น 4 อย่างไรก็ตาม ประเด็นนี้ก็ยังคงไม่ได้รับการพิสูจน์มาจนถึงปัจจุบัน

อาถรรพ์ที่น่าสนใจอีกมากมายที่ซ่อนอยู่ใต้ “ปลายภูเขาน้ำแข็ง” ของบ้านหมายเลข 50

            นอกจากเรื่องราวของสิ่งมีชีวิตปริศนา หลายคนที่เข้าไปในบ้านหลังนี้ยังอ้างว่ารู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ จนทำให้เกิดตำนานว่าบ้านหลังนี้ได้ถูกหลอกหลอนโดยวิญญาณหญิงสาวที่ฆ่าตัวตาย หลังจากที่ถูกลุงของตัวเองทำร้าย รวมไปถึงผีตนอื่น เช่น เด็กตัวเล็กๆ ที่ถูกฆาตกรรมโดยคนรับใช้และชายที่ขังตัวเองอยู่ในห้องจนกระทั่งกลายเป็นบ้าตายไปในที่สุด

            ปี 1930 พี่น้อง Maggs ได้ทำการซื้อบ้านหมายเลข 50 พร้อมกับเปิดเป็นตัวแทนจำหน่ายของเก่า นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็ไม่เคยมีเรื่องราวน่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้นอีก อย่างไรก็ตาม ชั้น 4 ของบ้าน กลายมาเป็นเขตหวงห้าม ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปบนนั้นอย่างเด็ดขาด! พร้อมกับมีการติดป้ายประกาศเตือนพนักงานไม่ให้ขึ้นไปชั้นบน

บทสรุปส่งท้าย : ทฤษฎีน่าสนใจที่ซ่อนอยู่หลังความหลอนของบ้านหมายเลข 50

            Harry Price นักสืบสวนเรื่องราวอาถรรพ์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคนหนึ่งของประเทศอังกฤษ เคยเสนอทฤษฎีที่น่าสนใจว่า ที่จริงแล้วเรื่องราวลึกลับทั้งหมด อาจเกิดขึ้นจากฝีมือของนักลักลอบขนสินค้าเถื่อนที่ต้องการให้ผู้คนหวาดกลัวและไม่เข้ามาใกล้บ้านหลังนี้ ซึ่งจะช่วยทำให้งานผิดกฎหมายของพวกเขาง่ายดายมากขึ้น...

แบ่งปัน: