เรื่องสยองขวัญสั้น ๆ “หมอกลวงตา”
วันหนึ่งผมกับเพื่อนไปเล่นโดรนที่สนามหลังโรงเรียนประถมใกล้บ้านในช่วงเย็น...
ต้องยอมรับว่าผมบังคับมันได้แย่ ทำให้โดรนไปตกลงที่แนวต้นไม้ห่างจากโรงเรียนเล็กน้อย ผมเลยเดินไปหยิบโดรนกลับมา แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นปรากฏว่ารอบตัวเต็มไปด้วยสายหมอกหนาอย่างกะทันหันจนมองแทบไม่เห็นอะไร!?
ผมตัดสินใจวิ่งกลับไปในทางที่เชื่อว่าเพื่อนน่าจะยืนอยู่ไปเรื่อย ๆ แต่สายหมอกเองก็ดูจะหนามากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน พร้อมกับความรู้สึกประหลาด ๆ ราวกับมีคนกำลังจ้องมองอยู่ตลอดเวลา
ผมยังคงกัดฟันวิ่งไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งในที่สุดก็มองเห็นเพื่อนยืนอยู่และหมอกก็จางหายไป
ด้วยความโล่งใจ ผมเลยพูดกับเพื่อนว่าไม่เคยรู้สึกดีที่หมอกเหล่านั้นหายไปแบบนั้นมาก่อน แต่เพื่อนกลับทำหน้าฉงนก่อนที่บอกผมว่าไม่เห็นมีหมอกอะไรเลย!?
ผมแย้งว่า หมอกมันลงหนา และผมวิ่งตั้งเกือบ 10 นาที กว่าจะมาถึงเขา
แต่มันยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยหนักมากขึ้นไปอีก ก่อนที่จะบอกว่าไม่มีหมอกและผมไม่ได้วิ่งไปไหน
สิ่งที่เขาเห็นคือ ผม “ยืนนิ่ง” เหมือนกับก้อนหินอยู่ราว 30 วินาที เท่านั้น!!!
จนถึงทุกวันนี้ ผมยังไม่รู้เลยว่าวันนั้น มันเกิดเหตุการณ์พิลึกแบบไหนขึ้นกับตัวเองกันแน่…!