เรื่องสยองขวัญสั้นๆ “ลืมตาตื่น”
ภาพสุดท้ายที่ฉันเห็น คือ ดวงไฟหน้ารถยนต์ที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว...
โครม!
และ... เสียงรถยนต์กระทบร่างของฉัน เป็นสิ่งสุดท้ายที่สติอันเลือนรางจดจำได้
…
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในห้องที่มืดสนิท หนาวเหน็บและความเจ็บปวดไปทั่วร่าง ฉันพยายามส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนว่าลำคอจะแห้งผากเสียจนแทบไม่มีเสียงลอดออกมา อย่างไรก็ตาม ฉันใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่นอนอยู่บนถนน ฉันน่าจะอยู่ที่โรงพยาบาล
หลังจากที่คิดได้แบบนั้น ฉันพยายามควานหาปุ่มกดเรียกนางพยาบาลที่ส่วนใหญ่มักจะอยู่ที่บริเวณหัวเตียงนอน มือของฉันคลำหาอยู่ในความมืดอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะไปชนเข้ากับแผ่นโลหะอันเย็นเฉียบ ฉันลองเปลี่ยนไปหาอีกด้านปรากฏว่าก็เจอแผ่นโลหะขนาดใหญ่เช่นเดียวกัน!?
ฉันพยายามขยับตัว แต่ปรากฏว่าทั้งขาและหัวของฉันชนเข้ากับแผ่นโลหะเย็นๆพวกนั้นตลอดเวลา
ฉันกูกขังอยู่หรือเปล่า!?
ความหวาดกลัวเริ่มเกาะกุมที่หัวใจของฉัน แต่พอสงบสติอารมณ์แล้วเงี่ยหูฟังเสียงจากภายนอกดีๆ ปรากฏว่าฉันได้ยินเสียงเพลงธรณีกันแสงลอดเข้ามา
ตอนนี้... ฉันมั่นใจแล้วว่ากำลังนอนอยู่ในโลงศพแช่เย็น ในงานศพของตัวเอง!!!