เรื่องผีสั้น ๆ “ท่วงทำนองที่มองไม่เห็น”

 

            พี่ชายของฉันมีหัวทางด้านดนตรี ทำให้บางครั้งเขาก็ใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อช่วยแต่งเพลงสำหรับเปียโน ดังนั้น การได้ยินเสียงเปียโนในบ้านจึงไม่ค่อยเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจนัก

            คืนหนึ่ง.. ขณะที่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่น ฉันได้ยินเสียงไวโอลินที่บรรเลงด้วยท่วงทำนองอันไพเราะที่สุดแว่วมาอย่างแผ่วเบา ฉันเคลิบเคลิ้มฟังมันอยู่นานหลายนาที

            มันไพเราะมาก และคิดว่ามันน่าจะเป็นผลงานชิ้นเอกของพี่ชายของฉันได้เลยทีเดียว!!!

            เมื่อเพลงบรรเลงจนจบ ฉันเลยเดินไปที่ห้องของพี่ชายโดยหวังว่าจะได้แสดงความเห็นเกี่ยวกับผลงานชั้นเลิศของเขา

            แต่.. เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้อง ปรากฏว่าเขาไม่อยู่ที่นั่นและเครื่องคอมพิวเตอร์ก็ปิดอยู่เช่นกัน!?

            ที่สำคัญ..

            ฉันพึ่งรู้ตัวว่าคืนนั้น ฉันอยู่เฝ้าบ้านเพียงลำพังคนเดียว!!!