เรื่องผีสั้นๆ “หนูหนาว”
ลูกสาวคนเล็กของผมชอบลุกจากเตียงของตัวเองกลางดึกเป็นประจำ...
ทุกครั้งเธอจะแอบมุดเข้ามาในผ้าห่มของผม แล้วแอบมาซุกอยู่ข้างตัวผมเหมือนกับพยายามหาแหล่งไออุ่นราวกับลูกนกตัวน้อยๆ ที่ซุกตัวในปีกของพ่อแม่ในวันที่ฝนตกหนาวเหน็บและทุกครั้งพวกเราก็จะพากันนอนหลับไปทั้งแบบนั้นด้วยกันจนรุ่งเช้ามาเยือน
คืนหนึ่ง....
ในขณะที่ผมกำลังนอนหลับอยู่ ผมก็รู้สึกเหมือนกับมีใครเผยผ้าห่มออกเล็กน้อยแล้วมุดเข้ามา ความเคลื่อนไหวนั้นทำให้ผตื่นขึ้นมาแบบครึ่งหลับครึ่งตื่นโดยที่ไม่ได้ลืมตา แต่พอได้ยินเสียงที่แสนคุ้นเคยของลูกสาวคนเล็กกระซิบอย่างแผ่วเบาว่า
“พ่อค่ะ.. หนูหนาว...”
ผมยิ้มที่มุมปาก นึกขันความน่ารักของเธอก่อนที่จะนอนหลับต่อไป
รุ่งเช้ามาเยือน...
ผมตื่นขึ้นมานั่งงัวเงียอยู่บนเตียง หันไปมองไปมองรอบห้องที่ว่างเปล่า ก่อนเปิดผ้าห่มออกเพื่อมองหาลูกสาวตัวเล็ก ผมไม่พบเธออยู่ในผ้าห่ม แต่ในจุดที่เธอมักนอนซุกตัวประจำเต็มไปด้วยโคลนดิน และในมือของผมกำชุดกระโปรงวันพีชสีขาวที่เธอชอบสวมเป็นประจำ
เมื่อความง่วงหายไป ความตื่นตระหนกเข้ามาแทนทันที!
เพราะ... ผมพึ่งนึกขึ้นมาได้ว่า พึ่งทำพิธีฝังศพลูกสาวคนเล็กที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุไปเมื่อวานนี้
ชุดนี้ คือ ชุดที่เธอสวมใส่ในพิธีศพ!
และ... ที่สำคัญ มันเปื้อนดินเต็มไปหมด!
