ตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น ฉันกับเพื่อนอีกสองคนได้ไปเดินเที่ยวในย่านการค้าเก่าที่เปิดมาอย่างยาวนานจนอาคารเริ่มทรุดโทรมและมีร้านค้าจำหน่ายสินค้าเหลือไม่ได้มากมายนัก แต่ด้วยราคาที่ถูกมาก บางร้านก็มีของเก่าแปลก ๆ ทำให้บางครั้งพวกเราก็มักจะมาเดินเที่ยวกัน

            ขณะที่เราเดินผ่านโซนขายเครื่องเซรามิกและเครื่องสังคโลก เราเห็นร้านค้าหนึ่งที่คนขายเป็นหญิงชราที่ผมกลายเป็นสีเทาทั้งหมด เธอพยายามส่งเสียงเรียกให้พวกเราสนใจแวะเข้ามาในร้าน แต่เนื่องจากพวกเราไม่มีเงินเลยเดินผ่านไปเฉย ๆ

            หลังจากที่เดินชมโดยรอบเสร็จแล้วเราก็วนกลับมาที่จุดเดิม

            ตอนนั้นเองที่พวกเราเริ่มแปลกใจ เพราะร้านของหญิงชรานั้นปิดสนิท แถมหน้าร้านยังเต็มไปด้วยใยแมงมุมและผ้ายันต์เอาไว้ ราวกับมันได้ถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานานแล้ว?

            คุณลุงในร้านค้าใกล้เคียงเล่าให้ฟังว่าคุณยายเจ้าของร้านขายเครื่องเซรามิกนั้นได้เสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อนจากสาเหตุความเครียดทางด้านการเงินด้วยการดื่มยาฆ่าแมลง

            อย่างไรก็ตาม..

            ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณของเธอยังคงสิงสถิตอยู่ภายในร้านด้วยความมุ่งมั่นที่จะเปิดร้านเพื่อหารายได้และมีแขกบางคนแวะเข้ามาซื้อของไปโดยที่ไม่รู้ความจริง เมื่อกลับถึงบ้านก็พบว่าของที่ซื้อไปเหล่านั้นกลายเป็นเพียงก้อนโคลนที่มีเศษของกระดูกเท่านั้น...