เรือนจำเวนท์เวิร์ธ (Wentworth Gaol) คุกสุดหลอนที่รอคอยให้คนใจกล้ามาเยือน แห่งประเทศออสเตรเลีย
เรือนจำเวนท์เวิร์ธ (Wentworth Gaol) เป็นสิ่งก่อสร้างที่มีตำนานสุดหลอน ตั้งอยู่บนถนนเบเวอร์ลีย์ ในเมืองเวนท์เวิร์ธ รัฐนิวเซาท์เวลส์ ประเทศออสเตรเลีย เรือนจำแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาระหว่างปี 1879-1881 มีฐานะเป็นเรือนจำเก่าแก่ที่สุดที่ได้รับการออกแบบโดยชาวออสเตรเลียอย่างมีวิสัยทัศน์ในการเป็นเรือนจำกักขังนักโทษอย่างมีสไตล์ในการลงโทษเหล่าผู้ทำผิดให้จมอยู่ในความสิ้นหวังหลังกำแพงแห่งนี้
ห้องขังชายของเรือนจำเวนท์เวิร์ธได้รับการออกแบบมาโดยคำนึงถึงความปลอดภัยขั้นสูงสุด ผนังและเพดานถูกสร้างขึ้นมาจากคอนกรีตและซีเมนต์อย่างแข็งแรง มีลูกกรงที่หน้าต่างที่ช่วยตอกตะปูฝาโลงความต้องการหลบหนีได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ ความร้อนอบอ้าวของออสเตรเลียในตอนกลางวันและความหนาวเหน็บจนเสียดกระดูกในช่วงฤดูหนาวอันยาวนานที่เป็นพื้นฐานสภาพอากาศของออสเตรเลียยังทำให้เหล่านักโทษต้องทุกข์ทรมานมากยิ่งขึ้น
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เรือนจำใหม่ ๆ เริ่มเกิดขึ้นในปี 1900 เป็นต้นมา ความต้องการใช้งานเรือนจำเวนท์เวิร์ธเองก็ลดน้อยลง ในที่สุดมันปิดตัวลงในปี 1927 ก่อนที่จะได้กลายมาเป็นพื้นที่ห้องเรียนพิเศษสำหรับโรงเรียนต่าง ๆ ในระหว่างปี 1935-1963
เรื่องราวอาถรรพ์ในพื้นที่ของเรือนจำเวนท์เวิร์ธ
ผู้มาเยือนเรือนจำเวนท์เวิร์ธอ้างว่าเคยสามารถบันทึกภาพถ่ายประหลาดที่ชวนให้ขนลุกเอาไว้ได้ เช่น หมอกสีขาวในภาพที่ไม่สามารถอธิบายได้ที่คล้ายกับร่างสองร่าง อีกทั้งยังมีเงาร่างที่ดูคล้ายกับมนุษย์ปรากฏตัวภายในห้องขังที่ถูกทิ้งร้าง รวมไปถึงเหตุการณ์แบตเตอรี่ของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่อยู่ ๆ ก็พลันหมดไปเองเสียดื้อ ๆ อย่างน่าประหลาดใจ
นอกจากนี้ ยังมีการได้กลิ่นที่แปลกประหลาดกระจายอยู่ทั่วบริเวณอาคารของเรือนจำเวนท์เวิร์ธ มันเป็นกลิ่นหอมที่เย้ายวนใจเป็นอย่างมากโดยเฉพาะในส่วนของห้องขังหญิง เช่น กลิ่นของบิสกิต ขนมอบและขิง ยามเมื่อพระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าก็มีคนอ้างว่าได้เห็นลูกไฟทรงกลมเรืองแสงล่องลอยไปในอากาศราวหิ่งห้อย จากการมาเยือนของร่างทรงคนหนึ่งยังเคยเล่าว่าเขาได้พบกับวิญญาณของผู้หญิงเท้าเปล่าคนหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดที่คล้ายกับชุดกระสอบ
ในส่วนของเรือนจำหญิงที่มีห้องขังทั้งหมด 10 ห้อง มีอยู่ 2 ห้องที่โดดเด่นเป็นอย่างมากในฐานะของ “ห้องคนเมา” ที่สามารถขังนักโทษได้ถึงคราวละ 18 คน ห้องเหล่านี้จะอยู่ที่สุดของทางเดินเพื่อช่วยให้เจ้าหน้าที่ไม่ต้องทนกับกลิ่นฉุนและเสียงร้องเพลงที่ดังกึกก้อง ผู้มาเยือนบางคนอ้างว่ายังคงได้กลิ่นและเสียงร้องเพลงของเหล่านักโทษหญิงที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่ภายในนั้น อันเป็นสัญญาณที่ช่วยบ่งบอกว่าพวกเธอยังไม่ได้จากไปไหนถึงแม้ว่าความตายจะเรียกหาแล้วก็ตาม...
โทมัส เอดิสัน กับความพยายามในการสื่อสารกับโลกหลังความตาย ผ่านเครื่องมือที่เรียกว่า